Een vrouw heeft niet lang geleden een verdrietig verhaal gedeeld, waar met veel ontzet op is gereageerd: “Mijn zoon, mijn enige kind, heeft een meisje leren kennen en is recent met haar gaan samenwonen. Dit valt me zwaar en ik merk dat ik vaak alleen zit met tranen in mijn ogen. Hij is mijn alles. In het begin, toen ze net verhuisd waren, ging het nog goed en zagen we elkaar vrij regelmatig.”
‘Afstand met mijn zoon’
“Hij belde vaak om te praten, maar nu lijkt het alsof zijn vriendin wat afstand tussen ons probeert te creëren. Ze heeft een behoorlijk dominante persoonlijkheid, en ik heb het idee dat hij zich vaak gewoon naar haar wensen voegt. Steeds weer is er een reden waarom ik niet langs kan komen, en dat doet me pijn. Ik vraag echt niet veel, alleen zo nu en dan wat tijd samen doorbrengen met mijn zoon.
Zijn vriendin komt uit een lastige gezinssituatie en heeft geen nauwe band met haar familie, terwijl mijn zoon en ik altijd heel close zijn geweest. Ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken. Ik ben bang dat mijn zoon vooral haar kant zal kiezen, en ik wil absoluut geen conflict met hem. Het zou me kapotmaken als dat zou gebeuren.
Daarom zou ik graag advies krijgen over hoe ik met deze lastige situatie om kan gaan. De relatie tussen een schoonmoeder en een schoondochter kan voor beide partijen ingewikkeld zijn. Voor mij voelt het alsof zijn vriendin in bepaalde opzichten mijn plek heeft ingenomen. En voor haar lijkt het misschien alsof er een andere vrouw in hun relatie meespeelt. ”
Advies van andere vrouwen
Het is ontzettend belangrijk om hier geen ruzie over te krijgen. Het is simpelweg niet de moeite waard. Misschien zou je wat meer het initiatief kunnen nemen door hen uit te nodigen bij jou thuis, of om ergens halverwege af te spreken voor een etentje of een drankje. Je kunt ook zelf contact opnemen met je zoon, zonder te wachten tot hij zich meldt.
Laat hem weten dat hij altijd welkom is als hij even tijd heeft, maar doe dat op een rustige manier, zonder hem onder druk te zetten. Het is belangrijk te beseffen dat hij en zijn vriendin nu een team vormen. Dat moet je respecteren en accepteren. Ze moeten hun eigen leven leiden, en het is niet aan jou om daar tussen te komen.
Probeer de situatie niet op scherp te zetten. Houd het contact warm en wees zo vriendelijk mogelijk tegen zijn vriendin, zodat zij zich niet bedreigd voelt. Het gevoel van verlies dat je ervaart als je kinderen uitvliegen, is heel normaal, of je nu één kind hebt of meerdere. Ze mogen dan volwassen zijn, maar voor jou blijven het altijd je kinderen en je mist de zorg die je voor hen had.
Tegelijkertijd biedt deze nieuwe levensfase je ook de kans om nieuwe vriendschappen te sluiten en nieuwe activiteiten te ontdekken. Ik wens je veel succes en kracht toe in deze fase van je leven.